رخت ِ زیبای آسمانی را

خواهرم با غروربر سر کن

نه خجالت بکش نه غمگین باش

چادرت ارزش است باور کن

بوی  ِ زهرا و مریم و هاجر

از پر ِ چادرت سرازیر است

بشکند آن قلم که بنویسد:

"دِمُدِه گشت و دست و پا گیر" است

توی بال  ِ فرشته ها انگار

حفظ وقت ِ عبور می آیی

کوری ِ چشمهای بی عفت

مثل یک کوه  نور می آیی

حفظ و پوشیده در صدف انگار

ارزش و شان خویش میدانی

با وقاری و مثل یک خورشید

پشت ِ یک ابر ِ تیره میمانی

خسته ای از تمام مردم شهر

از چه رو این قدر تو غم داری؟

نکند فکر این کنی شاید

چیزی از دیگران تو کم داری !!

قدمت   روی  شهپر جبریل

هر زمانی که راه می آیی

در شب ِ چادرت تو می تابی

مثل یک قرص ِ ماه می آیی

سمت  ِ جریان  ِ  آبها رفتن

هنر  ِ هر شناگری باشد

تو ولی باز استقامت کن

پیش  ِ رو جای بهتری باشد

پر بکش  سمت  اوج میدانم

که خدا با تو است در همه جا

پر بزن چادرت تو را بال است

و بدان  می برد تو را بالا

در زمانی که شان و ارزش جز

به دماغ و لباس و ماشین نیست

توی چادر بمان و ثابت کن

ارزش واقعی زن این نیست ...!!!

به هوش باش که امروز کوفه تهران است
و ذوالفقار گرفتار نیزه داران است

مساحتی است پر از چهره های رنگ به رنگ
که فتنه پشت نقاب فریب پنهان است

برای آنکه عدالت به خون بغلطد باز
قلم، زبانه ی شمشیرهای برّان است

علی همیشه غریب است و تا ابد مظلوم
شهید زخم زبان های سایه مردان است

به هوش باش که بوی نفاق می آید
به دست مردم نااهل، برگ قرآن است

مبادمان که به تکرار کوفه بنشینیم
کنون که خانه ی ما در مسیر توفان است

برای حلقه ی دل دست مهر می خواهیم
علم، به دوش کسی از تبار باران است

مباد غفلت از این روزهای پر آشوب
که کوفه تا ابد از کرده اش پشیمان است